Ανοσοποιητικό σύστημα - αυτοάνοσα νοσήματα & η ρύθμιση του με την θεραπευτική δράση του βελονισμού

ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ - ΑΥΤΟΑΝΟΣΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ & Η ΡΥΘΜΙΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΥ

Το ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπου είναι ένα εξαιρετικά εξελιγμένο και πολύπλοκο δίκτυο κυττάρων, οργάνων, και βιολογικών μηχανισμών που συνεργάζονται για την λειτουργική και ανατομική προστασία του οργανισμού από ξένους εισβολείς, όπως βακτήρια, ιούς, μύκητες και παράσιτα.
Χαρακτηρίζεται ως η «δεύτερη νοημοσύνη» του ανθρώπινου σώματος, λόγω της ικανότητάς του να αναγνωρίζει, να θυμάται και να εξουδετερώνει απειλές με εξαιρετική ακρίβεια και προσαρμοστικότητα. 

Η φυσιολογική του παρουσία ξεκινά πριν από την στιγμή της γέννησης μας ως μη ειδικός έμφυτος αμυντικός μηχανισμός, φυλογενετικά αρχαίος και αντιπροσωπεύει το πρώτο φυσικοχημικό αμυντικό φράγμα και εξελίσσεται ανάλογα με τους εξωτερικούς παράγοντες ως επίκτητος και ειδικός ανοσοποιητικός μηχανισμός, ανάλογα με τα ερεθίσματα με τα οποία έρχεται σε επαφή, μεσώ του αναπνευστικού, γαστρεντερικού και του δέρματος.

Το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού μας έχει πολλά επίπεδα προστασίας από τα πιο γενικά όπως το δέρμα μας έως τα πλέον εξειδικευμένα που χαρακτηρίζονται από μνήμη και ικανότητα διάκρισης των αβλαβών κυττάρων από τα επιβλαβή ή τα μεταλλαγμένα κύτταρα. Η έμφυτη και η επίκτητη ανοσία δίνουν στον οργανισμού μας την ικανότητα να διακρίνει μεταξύ των φυσιολογικών και ξενών και βλαβερών προς αυτόν συστατικών του οργανισμού.

Η λειτουργίας του ανοσοποιητικοί μας συστήματος δυστυχώς περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα παθολογικής δυσλειτουργίας που ξεκινά από: 

• μια αιφνίδια και υπερβολική ανοσολογική αντίδραση σε αβλαβείς ουσίες όπως η κατανάλωση μιας φράουλας, γνωστή ως αλλεργίας με διάφορα επίπεδα επικινδυνότητας,
• συνεχίζεται από ένα υπερδραστήριο ανοσοποιητικό σύστημα που επιτίθεται σε φυσιολογικούς ιστούς σαν να είναι ξένοι προς αυτόν οργανισμοί δημιουργώντας τις αυτοάνοσες ασθένειες όπως η θυρεοειδίτιδα Χασιμότο, η ρευματοειδή αρθρίτιδα, ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1 ή ο συστημικός ερυθηματώδης λύκος.
• 3/ και τέλος μία ανοσολογική ανεπάρκεια που το ανοσοποιητικό σύστημα είναι λιγότερο ενεργό από το φυσιολογικό επίπεδο λειτουργίας του και έχει ως αποτέλεσμα επαναλαμβανόμενες και απειλητικές για τη ζωή λοιμώξεις,  η οποία είναι γενετικής διαταραχής, ή επίκτητη όπως το AIDS ή χρήσης ανοσοκατασταλτική φαρμάκων.
  
  

ΑΥΤΟΑΝΟΣΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ

Τα αυτοάνοσα νοσήματα είναι ασθένειες στις οποίες το προστατευτικό ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος επιτίθεται κατά λάθος στα δικά του υγιή κύτταρα και ιστούς του σώματος αντί να τους προστατεύει.
Υπάρχουν πάνω από 80 διαφορετικοί τύποι παθολογικών αυτοάνοσων ασθενειών που μπορούν να επηρεάσουν το σύνολο του οργανισμού μας από τα πιο επιφανειακά συστήματα όπως το δέρμα έως τα πιο εν το βάθη όργανα όπως το νευρικό μας σύστημα.
Ένας συνδυασμός γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων μπορεί να παίξει ρόλο στην πυροδότηση αυτών των καταστάσεων με ποικίλη συμπτωματολογία.

ΚΙΝΕΖΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ & ΑΥΤΟΑΝΟΣΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ

Η Κινέζικη ιατρική, δεν γνώριζε φυσικά πριν 4.000 χρόνια τα μικρόβια, γνώριζε όμως ότι διάφοροι εξωτερικοί μακροσκοπικοί παράγοντες εμφάνιζαν συγκεκριμένα συμπτώματα και παρατήρησαν αιτιολογική σχέση μεταξύ τους, όπως η παρουσία του κρύου είχε σαν αποτέλεσμα την εμφάνιση πυρετού και βήχα.

Την δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος την εκφράζει σαν ''δυσλειτουργία της ενεργειακής προστασίας'' και την εξηγεί ως εσωτερική δυσλειτουργία όπου το υλικό σώμα, η ποιο συμπαγή έκφραση της ενέργειας, χάνει την αρμονική συνεργασία με το ''πνεύμα'' την πιο λεπτή έκφραση της ενέργειας.
Επίσης την εξηγεί ως διακοπή της αρμονικής σχέσης μεταξύ του σώματος του περιβάλλοντος.

Σύμφωνα με την κινέζικη ιατρική το ανοσοποιητικό σύστημα έχει δυο τύπους αντιδράσεων:
• αντίδραση Γιανγκ: γρήγορη και άμεση, έναντι ξένων αντιγόνων, βακτηρίων και εξωκυτταρικών παθογόνων.
• αντίδραση Γιν: καθυστερημένη, αργή και κυτταρικά διαμεσολαβούμενη αντίστοιχη των Τ λεμφοκυττάρων της κλασικής ιατρικής.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΒΕΛΟΝΙΣΜΟ & ΤΗΝ ΒΟΤΑΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

Ο στόχος της θεραπείας με τον βελονισμό και την βοτανοθεραπεια επικεντρώνεται στην επαναφορά της λειτουργικής συνεργασίας μεταξύ των οργάνων και στην τόνωση της ''ενεργειακής προστασίας''. 

Με τον βελονισμό παρατηρούμε:
> αύξηση των αντισωμάτων 2 έως 8 φορές,
> αύξηση της φαγοκυττάρωσης,
> ενεργοποίηση του δικτυοενδοθηλιακού συστήματος και των λεμφοκυττάρων, 
> ρύθμιση της ανοσοκαταστολής που προκαλείται από το χειρουργικό τραύμα.

Στην αλλεργία αυξάνει την ενδογενή ACTH, την ορμόνη της υπόφυσης που καθορίζει την απελευθέρωση ενδογενούς κορτιζόνης από το φλοιό των επινεφριδίων και ταυτόχρονα μειώνει τα αντισώματα E που συνδέονται με αλλεργικές αντιδράσεις και τα ηωσινόφιλα.